W niedzielę 4. czerwca 2017 roku w dniu Święta Zesłania Ducha Świętego Parafia Ewangelicka w Lubaniu obchodziła po raz kolejny swoje Święto Parafialne. Rozpoczęło się tradycyjnie nabożeństwem w czasie którego kazanie wygłosiła ks. Jadwiga Mahling z partnerskiej Parafii Ewangelickiej w Schleife/Slepo. Ks. Mahling powiedziała m.in.:

I tak zwiastujemy o Bożym miłosierdziu w naszej parafii w Slepo/Schleife, jak to już robili nasi ojcowie i matki i ich ojcowie i matki. Także podobnie jak wy zwiastujecie Słowo Boże, kochani Parafianie, tutaj w Lubaniu. Bo z Bożej Łaski jesteście już ponad 10 lat samodzielną parafią ewangelicką tutaj w mieście w Lubaniu. I potrzebujemy was! Potrzebujemy głosu ewangelickiego tutaj w Polsce! Wy jesteście mostem kultury polskiej i niemieckiej: Bo tutaj u was się spotyka historia i przyszłość. Wy jesteście ważnymi dla nas, także wasze życie jako mniejszości wyznaniowej w Polsce nie zawsze jest łatwe. Ale Jezus mówił: Wysyłam do was Pocieszyciela. On powie wam także, co przyniesie przyszłość: I tak dostajemy naszą przyszłość z ręki Bożej. Od Ducha Świętego. On woła nas wszystkich do kościoła swojego: wtedy, teraz i jutro. I dla tego są Zielone Świątki  – urodziny kościoła. W Polsce także w Niemczech, ale  także na całym świecie i życzy nam wszystkim: Wesołych świąt!

Po kazaniu zaśpiewano pieśń ks. Martina Behma pochodzącego z Lubania, wieloletniego duszpasterza lubańskich ewangelików przy dawnym kościele św. Trójcy z którego do dziś pozostała tylko tzw. Wieża Trynitarska. Pieśń „Wie lieblich ist der Maien” na j. polski przełożyła i muzycznie opracowała Magdalena Królewicz w związku z Jubileuszem 500 lat Reformacji. Pełny tekst tej pieśni:

Po nabożeństwie wszyscy udali się do Domu Parafialnego, aby przy tradycyjnie smażonej jajecznicy i innych przysmakach spędzić popołudnie. Ks. Jadwiga Mahling opowiadała o swojej Parafii, o jej codziennych troskach i radościach, o pracy duszpasterskiej i chórach parafialnych. Powiedziała również o problemach ostatnich lat związanych w koniecznością wysiedlenia części ludności w związku z planowanym poszerzeniem kopalni odkrywkowej węgla brunatnego przez koncern Vattenfall. Rozmawiano też o uroczystościach Jubileuszu 500 lat Reformacji w Diecezji Wrocławskiej, które już się odbyły oraz o tych, które jeszcze się odbędą. Parafia w Lubaniu początkiem września udostępni we wnętrzu swojego kościoła parafialnego wystawę: „500 lat protestantyzmu na Śląsku”. Będzie ona połączona z prezentacją prac konserwatorskich dokonanych w kościele. Planowany jest też cykl wykładów i koncertów towarzyszących tej wystawie. Natomiast 30 września w Bogatyni odbędą się uroczystości Roku Reformacji połączone z poświęceniem tamtejszego kościoła ewangelickiego po jego remoncie i nadaniu mu imienia. Przewidziane jest seminarium tematyczne oraz wycieczka do Zittau.

Na zakończeni zaplanowano już następne Święto Parafialne w Lubaniu w roku 2018.

ks. Cezary Królewicz

12 maja 2017 roku w Miejscu Pamięci Narodowej Stalag VIIIA uczczono pamięć jeńców Stalagu VIIIA. Uroczystość odbywająca się przed Pomnikiem Jeńców Stalagu VIIIA przypomniała wydarzenia sprzed 72 lat, kiedy żołnierze Armii Czerwonej wkroczyli na obszar obecnego Zgorzelca wyzwalając ostatnich jeńców przebywających na terenie dawnego niemieckiego obozu jenieckiego przeznaczonego dla żołnierzy pokonanych armii.

Witając licznie przybyłych na uroczystość gości, Prezes Fundacji Pamięć, Edukacja, Kultura Kinga Hartmann-Wóycicka przypomniała historię powstania obozu, ciężkich warunków obozowego życia oraz trudnej codziennej pracy więźniów.

Wystąpienia gości oraz złożenie kwiatów i zniczy przed Pomnikiem, poprzedziła modlitwa ekumeniczna z udziałem przedstawicieli czterech wyznań: Dziekana Dekanatu Zgorzelec ks. Macieja Wesołowskiego, Proboszcza Parafii Prawosławnej w Zgorzelcu ks. Marka Bonifatiuka, Proboszcza Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Lubaniu ks. Cezarego Królewicza oraz Przewodniczącego Gminy Żydowskiej we Wrocławiu Aleksandra Gleichgewichta.

W obchodach oprócz przedstawicieli samorządów wśród których obecni byli Radny Sejmiku Województwa Dolnośląskiego Kazimierz Janik, Wicestarosta Zgorzelecki Mariusz Wieczorek, Burmistrz Miasta Zgorzelec Rafał Gronicz, Zastępca Wójta Gminy Zgorzelec Marek Wolanin wzięli udział m.in. Zastępca Dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej Oddział we Wrocławiu dr Katarzyna Pawlak-Weiss, harcerze ze ZHR w Zgorzelcu, przedstawiciele Transgranicznego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, uczniowie-uczestnicy projektów historycznych realizowanych w Europejskim Centrum Pamięć, Edukacja, Kultura z Gimnazjum nr 1, LO im. Braci Śniadeckich oraz uczniowie z Zespołu Szkół im. Górników i Energetyków Turowa, Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Grzegorzewskiej, przedstawiciele stowarzyszeń oraz instytucji działających na polsko-niemieckim pograniczu.

Patronami honorowymi obchodów byli Starosta Zgorzelecki Urszula Ciupak, Burmistrz Miasta Zgorzelec Rafał Gronicz oraz Wójt Gminy Zgorzelec Piotr Machaj. Współorganizatorem uroczystości był Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego.

Na zakończenie uroczystości w budynku Europejskiego Centrum Pamięć, Edukacja, Kultura goście wysłuchali koncertu poświęconego pamięci jeńców Stalagu VIIIA w wykonaniu muzyków z Fundacji Ars Musica z Zielonej Góry.

Stalag VIIIA był jednym z 220 obozów jenieckich powstałych na terytorium Niemiec. Został on utworzony jako obóz przejściowy 26 sierpnia 1939 r. w Görlitz (obecnie Zgorzelec) i podlegał VIII okręgowi wojskowemu z siedzibą we Wrocławiu. Przybyli z końcem września 1939 r. pierwsi polscy jeńcy wojenni zostali początkowo zakwaterowani w namiotach w dulagu i zmuszeni do pracy przy budowie stalagu. Podczas II wojny światowej, do 8 maja 1945 r., kiedy obóz zlikwidowano, przeszło przez niego łącznie około 120 000 jeńców wojennych różnych narodowości, między innymi Polacy, Francuzi, Belgowie, Słowacy, Jugosłowianie, obywatele Związku Radzieckiego, Włosi, Amerykanie oraz żołnierze brytyjskich sił zbrojnych. Około 10 000 więźniów zmarło z powodu chorób, wycieńczenia, głodu, egzekucji (jeńcy radzieccy i włoscy), a także ciężkich warunków pracy. Jeńcy wojenni byli bowiem wykorzystywani jako siła robocza w prawie wszystkich gałęziach przemysłu na terenie Görlitz i całego regionu.

Skarbonka diakonijna to ekumeniczna akcja kościelnych organizacji charytatywnych: Diakonii, Caritas Polska i Eleos. W Kościele Ewangelicko-Augsburskim akcja odbywa się od 1995 r. Od 2005 r. ma charakter ekumeniczny. W Kościele Rzymskokatolickim znana jest jako Jałmużna Wielkopostna, a w Kościele Prawosławnym jako Ofiara Wielkopostna.

Skarbonka diakonijna rozpoczyna się w Środę Popielcową i trwa do Świąt Wielkanocnych. W tym czasie obie Diakonie, Caritas i Eleos namawiają do rezygnowania z drobnych przyjemności i przekazywania uzyskanych w ten sposób funduszy na cele akcji. Środki zbierane są do specjalnie przygotowanych na dany rok kolorowych, papierowych skarbonek. Zebrane fundusze przeznaczane są na rzecz potrzebujących. W ten sposób promowana jest kultura dzielenia się, społecznej solidarności i odpowiedzialności. Celem akcji jest uwrażliwianie wszystkich pokoleń na potrzeby ludzi wykluczonych i marginalizowanych: seniorów, osób z niepełnosprawnością, dzieci, młodzieży czy rodzin w trudnej sytuacji życiowej. Skarbonka diakonijna może być darem dla takich właśnie osób – Twoim darem, a także Twoim wyrazem społecznej solidarności, odpowiedzialności i wrażliwości. Zebrane środki będą przeznaczone na leczenie i rehabilitację osób starszych i dzieci, zakup leków oraz wszelkie wsparcie w zależności od potrzeb. Nawet najmniejszy dar złożony do skarbonki ma wielką wartość.

W Środę Popielcową, dzień pokuty i modlitwy, Kościół rozpoczyna czas pasyjny. Nazwa ta jest zapożyczona od słowa pasja, oznaczającego mękę, cierpienie Jezusa Chrystusa, Pana Kościoła.

Czas pasyjny jest okresem wewnętrznego wyciszenia, duchowej refleksji, odsunięcia od siebie absorbujących spraw zewnętrznych. Czas pasyjny to okres, w którym Kościół rozmyśla nad cierpieniem, męką i śmiercią Pana Jezusa.

Jest to czas pokuty, rozumianej jako upamiętanie, powrót do Boga i Jego Słowa, do społeczności Kościoła – poprzez spowiedź i sakrament Komunii Świętej. Podczas czasu pasyjnego nie organizuje się radosnych uroczystości czy ślubów. Wierni uczestniczą w nabożeństwach pasyjnych organizowanych w trakcie tygodnia.

Z czasem pasyjnym jest związane pojęcie postu. Ewangelickie rozumienie postu jest oparte na fundmencie biblijnym. Praktyka postu, rozumiana jako wstrzymywanie się na pewien czas od określonych potraw lub napoju, jest wtórna wobec biblijnego rozumienia tego pojęcia.

Pan Bóg stwierdza: „Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata nie obrócisz się” (Księga Izajasza, r. 58, w. 6 i 7).

Post w Kościele ewangelickim ma zatem przede wszystkim postać etycznej postawy wobec drugiego człowieka. Właśnie czas pasyjny, poprzez skupienie, modlitwę i koncentrację na Słowie Bożym, ma umożliwić wierzącym weryfikację postaw, naprawę wyrządzonych innym szkód, wejrzenie w siebie, podjęcie zobowiązania życia na co dzień według wskazań Ewangelii.

W niektórych regionach kraju praktykuje się post również jako pewną wstrzemięźliwość wobec napoju i jedzenia. Wśród wiernych upowszechnia się zwyczaj rezygnowania w czasie pasyjnym nie tylko z rozrywki, lecz także z używek — kawy, herbaty — lub oglądania telewizji, jedzenia słodyczy etc. Zaoszczędzone w ten sposób pieniądze często trafiają do tzw. skarbonek diakonii, wystawianych w parafiach, z których dochód jest przeznaczany przez Kościół na cele charytatywne.
 

Kościół zachęca do akcji „7 tygodni bez…”, która pomaga w krytycznym spojrzeniu na życie. Warto świadomie przeżyć czas pasyjny. Warto skorzystać z tego, że będziemy zachęceni do zwolnienia tempa, odsunięcia się od spraw nieistotnych. Warto zastanowić nad życiem, jego wartościami i sensem cierpienia, które jest jego nieodłączną częścią, ale przede wszystkim nad znaczeniem ofiary Chrystusa na krzyżu poniesionej za każdego człowieka, niezależnie od tego kim jest.

Czas pasyjny zwany także Wielkim Postem będzie trwać przez 40 dni (nie licząc niedziel) aż do Wielkiego Tygodnia włącznie.

Pasyjna refleksja wiedzie poprzez świadomość własnej grzeszności, do odnalezienia Bożej łaski i przyjęcia odkupienia, które stało się faktem na krzyżu Golgoty. To jest poselstwo krzyża, które będzie postawione w centrum ewangelizacji, nauczania, świadectwa i duszpasterstwa.
 

BIK