Boże, Ty Książę Pokoju, prosimy Cię o pomoc, bo nasze siły nie sięgają tak daleko. Ale obiecałeś nam świt Twojego Królestwa pośród naszego brutalnego i rozpadającego się świata – pozwól nam więc odczuć, jak daleko sięga Ono pośród nas.
Daj nam odczuć, jak docierasz do serc szefów firm, aby ponad swoimi liczbami widzieli potrzeby ludzi i słyszeli lamenty cierpiących stworzeń.
Pozwól nam doświadczyć, jak wlewasz swojego ducha pojednania w przemówienia parlamentarzystów, aby wypełniali swoje często puste słowa miłością i znajdowali wspólne drogi uzdrowienia.
Panie, przyjacielu Człowieka i twórco wszelkiego pokoju. W tym tygodniu napominasz nas, aby wszelką troskę naszą złożyć na Ciebie, gdyż Ty masz o nas staranie.
W czasach naznaczonych konfliktami, skrajnym rozdźwiękiem między sprawiedliwością a pochwałą wyzysku, pragnieniem pokoju a przerażającą łatwością do prowokowania przemocy, przychodzimy do Ciebie z zawstydzeniem jako Twoje dzieci, wyznając, że jako ludzie wciąż nie wyciągamy wniosków z nie tak niedawnej historii naszego kontynentu i nieszczęść rozgrywającej się na całej Ziemi.
Jakby mało nam było globalnego wyniszczenia, jakby niewystarczająco wiele było ofiar destrukcyjnego pędu za potęgą, jakby życie i śmierć niewinnych dzieci, kobiet i mężczyzn, ich zniszczone marzenia i codzienność, nie miały już żadnego znaczenia.
W obliczu zagrożenia kolejnym konfliktem, nie tak daleko od naszych granic, przychodzimy przed Twoje oblicze, prosząc o nawrócenie dla nas wszystkich – Kościołów, polityków, zwykłych ludzi, aby prymat nadziei, jutrzenki nowego Życia, która zajaśniała nad nami dzięki Ewangelii o Jezusie Chrystusie, przeszyła nasze serca i umysły tak skutecznie, abyśmy mogli żyć w odpowiedzialności i sprawiedliwości obok innych, wraz z innymi i dla innych.
Miej w opiece naród ukraiński, naszą Ojczyznę i cały świat. Wszelką naszą troskę na Ciebie składamy i prosimy: Kyrie, eleison. Panie, zmiłuj się. Amen.
Uzdrawiaj nasz świat, uzdrawiaj nasze ciała, wzmacniaj nasze serca i umysły, a wśród chaosu daj nam nadzieję i pokój. Usłysz nasze wołanie, Boże…
…wysłuchaj naszej modlitwy.
Łagodnie weź w swe dłonie tych wszystkich, którzy zmarli i którzy dziś umrą, pociesz ich bliskich w rozpaczy. Usłysz nasze wołanie, Boże…
…wysłuchaj naszej modlitwy.
Pamiętaj w swej miłości o całej swej rodzinie, całym rodzaju ludzkim i całym swoim stworzeniu.
Amen!
Przypomina ono o ponownym usamodzielnieniu się lubańskiej parafii ewangelickiej po II wojnie światowej nawiązując tym samym do pięknej historii Kościoła ewangelickiego w Lubaniu i okolicy. 
Święto rozpoczęło się jak zawsze nabożeństwem. Tuż po nim miało miejsce spotkanie przed Domem Parafialnym. Towarzyszyły mu rozmowy i planowanie nadchodzącego roku oraz tradycyjne smażenie jajecznicy. 
Wspominano miniony rok, który był niezwykle wypełniony wydarzeniami związanymi z obchodami 500 lat Reformacji. 
Swój niemały wkład miały dzieci i młodzież, która zawsze sprawnie przygotowuje stoły, krzesła i posiłki. Dobrym humorom sprzyjała również dobra pogoda.